TEŞEKKÜRLER 2012

Senenin son iki günündeyiz. Hepimizin elinde bir takım listeler bir yerden bir yere koşturup duruyoruz. Kimimiz aylar öncesinden hazırladığımız hediye listesini tamamlamaya uğraşıyor, kimimiz yılbaşı gecesi vereceği partinin hazırlıkları ile ilgili listeyi gözden geçiriyor, kimimiz de yeni yıl da arayacağı kişileri yazmakla meşgul. Ama sanırım herkesin elinde olan ve değişmeyen tek bir liste var ki o da ‘Yeni Yılda Yapılacaklar’ listesi.

Ben bu sene bir değişiklik yaptım ve ‘2013’te Yapılacaklar’ yerine ‘ 2012’de Yaptıklarım’ adlı bir liste yaptım. Bu listeye sadece 2012 yılının bana kattıklarını, öğrettiklerini yazdım. Listemde olumsuz, üzücü hiçbir olaya yer vermedim.

Öncelikle 2012 yılında hayatımı tamamen değiştirecek bir karar aldım ve aşık olduğum, hayatı paylaşmak istediğim insana ‘EVET’ dedim. ‘Ben’ yerine ‘biz’ demenin, aile kurmanın,  olaylara farklı yönden baksak da aynı yolda el ele yürümeye devam etmenin ne olduğunu öğrendim ve hayat yolunda öğrenecek çok daha fazla şeyin olduğunu gördüm.

Çok güzel, çok sıkı, çok sağlam bir dost edindim bu yıl. Yavaş yavaş, adım adım ilerledik (buna sabah yürüyüşlerimiz dâhil J ), hayatımın en özel anlarından birine tanıklık etti, gelinliğimi giydirdi (sıra şimdi bende ), ufak anlaşmazlıklarımız oldu, karşılıklı konuşup daha da sağlamlaştırdık aramızdaki dostluğu, komik anılar biriktirme başladık bile. Umarım ilerde torunlarımıza anlatacak daha çok anımız olur.

Bu yıl kendim için çok özel bir şey yapıp Aret Vartanyan’ın YAŞAM ATÖLYESİ'ne başladım. Atölye benim için kendimle, etrafımdakilerle, hayatın kendisiyle ilişkimi sorguladığım, kendimle yüzleştiğim, sorularıma cevaplar arayıp bulduğum sığınağım oldu ve olmaya devam ediyor. Bunların yanında bir de bonus olarak harika arkadaşlar edindim, zenginleştim.  Mihrican, Esin, Meltem, Ayşe, Zerrin, Deniz, Ümit, Çiğdem. Hepinize çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız.

Minik yeğenimin beni ‘Raykuuuş, kuşkuşkuş’ diye çağırmasının, bir gülümseyişinin dünyalara bedel olduğunu taa kalbimde hissettim bu yıl.

12 senelik öğretmenlik mesleğimden vazgeçip farklı bir yönde ilerlettiğim işimi bu yıl daha da büyüttüm. Öğrencilerimin sayısı arttı, farklı seviyelerden ve yaş gruplarından da öğrencilerim olmaya başladı. Kendi işimi yapmanın mutluluğunu ve gururunu yaşadım.

Peki, hiç mi kötü bir şey olmadı bu yıl? Oldu! Çok fazla olumsuz, üzücü şey yaşadım 2012’de. Ama şimdi anlıyorum ki geçmişte yaşadıklarımızdan çok şu an elimizde olanlar önemli. Bakmamız gerekenler geçmişte yaşananlar değil şu an, burada avuçlarımızın içinde olanlar. Sağlığın ne kadar önemli olduğunu ve çoğunlukla da kendi sağlığımızı kendimizin bozduğunu yaşayarak öğrendim bu yıl. Arka arkaya yaşadığım iki tatsız olayla, yaşım kaç olursa olsun ailem olmadan hayatın tadının tuzunun olmayacağını bir kez daha anladım.

2012’de öğrendiğin en önemli şey ne mi? SEVMEK.

Evet! Kendimi sevmek, kendime değer vermek ve saygı duymak bu senenin özetidir benim için. Ve fark ettim ki ben kendimi sevdikçe, değer verdikçe dünya da daha sevilebilir, daha yaşanılabilir bir yer oluyor. Bu nedenle 2012’den bana kalanlara bakıp şükrediyorum ve aynada kendime gülümsüyorum. Hepimize sevgi dolu şahane bir yeni yıl diliyorum.