Senenin son iki günündeyiz. Hepimizin elinde bir takım listeler bir
yerden bir yere koşturup duruyoruz. Kimimiz aylar öncesinden hazırladığımız
hediye listesini tamamlamaya uğraşıyor, kimimiz yılbaşı gecesi vereceği
partinin hazırlıkları ile ilgili listeyi gözden geçiriyor, kimimiz de yeni yıl
da arayacağı kişileri yazmakla meşgul. Ama sanırım herkesin elinde olan ve
değişmeyen tek bir liste var ki o da ‘Yeni Yılda Yapılacaklar’ listesi.
Ben bu sene bir değişiklik yaptım ve ‘2013’te Yapılacaklar’ yerine
‘ 2012’de Yaptıklarım’ adlı bir liste yaptım. Bu listeye sadece 2012 yılının bana
kattıklarını, öğrettiklerini yazdım. Listemde olumsuz, üzücü hiçbir olaya yer
vermedim.
Öncelikle 2012 yılında hayatımı tamamen değiştirecek bir karar
aldım ve aşık olduğum, hayatı paylaşmak istediğim insana ‘EVET’ dedim. ‘Ben’
yerine ‘biz’ demenin, aile kurmanın, olaylara
farklı yönden baksak da aynı yolda el ele yürümeye devam etmenin ne olduğunu
öğrendim ve hayat yolunda öğrenecek çok daha fazla şeyin olduğunu gördüm.
Çok güzel, çok sıkı, çok sağlam bir dost edindim bu yıl. Yavaş
yavaş, adım adım ilerledik (buna sabah yürüyüşlerimiz dâhil J ), hayatımın en özel
anlarından birine tanıklık etti, gelinliğimi giydirdi (sıra şimdi bende ), ufak
anlaşmazlıklarımız oldu, karşılıklı konuşup daha da sağlamlaştırdık aramızdaki
dostluğu, komik anılar biriktirme başladık bile. Umarım ilerde torunlarımıza
anlatacak daha çok anımız olur.
Bu yıl kendim için çok özel bir şey yapıp Aret Vartanyan’ın
YAŞAM ATÖLYESİ'ne başladım. Atölye benim için kendimle, etrafımdakilerle, hayatın
kendisiyle ilişkimi sorguladığım, kendimle yüzleştiğim, sorularıma cevaplar arayıp
bulduğum sığınağım oldu ve olmaya devam ediyor. Bunların yanında bir de bonus
olarak harika arkadaşlar edindim, zenginleştim. Mihrican, Esin, Meltem, Ayşe, Zerrin, Deniz,
Ümit, Çiğdem. Hepinize çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız.
Minik yeğenimin beni ‘Raykuuuş, kuşkuşkuş’ diye çağırmasının,
bir gülümseyişinin dünyalara bedel olduğunu taa kalbimde hissettim bu yıl.